Rycerstwo jak podają encyklopedie to stan społeczny który jest złożony w wojowników konnych. Występowało ono w czasie średniowiecza, a dokładniej pełnego i późnego. Rycerstwo to coś co pozwoliło wytworzyć niejako styl życia, znany przecież do dzisiaj. Również zasady w stanie rycerskim zapewniły nam obecnie etos czy też różnego rodzaju tradycje i ceremoniały. Rycerze w dawnych czasach otrzymywali ziemię od seniora, jednak poprzez ten fakt zobowiązywali się by służyć pod rozkazem ów seniora. Poprzez ewolucję stanu rycerskiego, od XIII wieku przekształcali się oni w szlachtę. Wynika to choćby z tego faktu, że tytuł rycerski związany był z tytułem szlachecki, a dokładniej jeżeli ktoś otrzymywał taki tytuł to automatycznie stawał się właścicielem jednego z niższych tytułów szlacheckich.
Już od wczesnego średniowiecza zaczął kształtować się stan szlachecki, szczególnie na zachodzie Europy. Jednak to były dopiero zalążki dlatego rozkwit przypada na czas pełnego średniowiecza. Stan rycerski posiadał określone obowiązki oraz prawa. W samych początkach rycerzem nazywano wszystko wojowników konnych, dopiero na podstawie ewolucji można było zostać rycerzem dopiero po pasowaniu. Czyli aby dostąpić tego zaszczytu należało do wieku 15 lat służyć wiernie u boku swojego rycerza jako giermek. Równocześnie nie wolno było zapominać o treningu, szkoleniu się do wojaczki. W momencie pasowania i zdania czegoś na wzór egzaminów związanych ze stanem rycerskim otrzymywało się tytuł rycerza, przestawało się być giermkiem.
Rycerze byli w tamtych czasach uprzywilejowaną grupą, korzystali ze swojego statusu społecznego, trzymali się twardo kodeksu rycerskiego. I dopiero na przełomie XIII i XIV wieku stan ten zaczął przekształcać się w szlachtę